kpt. Karol Skrzetuski

Karol SKRZETUSKI (1892-1945), powstaniec wielkopolski, kapitan WP, nauczyciel w Strzyżewicach.

Karol Skrzetuski

Urodził się 4 XI 1892 r. W 1905 r. za działalność polityczną usunięty z gimnazjum w Trzemesznie.
Przed 1914 r. pracował jako nauczyciel w Mościszkach.
W czasie I wojny św. służył w armii niemieckiej w stopniu podoficera. W grudniu 1918 r. organizował powitanie Ignacego Paderewskiego w Obornikach, tam był jednym z organizatorów kompanii powstańczej. Od 15 I do 1 III 1919 był adiutantem dowódcy Okręgu Wojskowego nr IX porucznika J. Gomerskiego, następnie majora Kwiecińskiego. Dekretem Naczelnej Rady Ludowej z 3 III 1919 mianowany został podporucznikiem wojsk technicznych. 5 III 1919 objął funkcję oficera łączności i ds. specjalnych przy Okręgu Wojskowym nr II w Posadowie u generała M. Milewskiego. Rozkazem Dowództwa Głównego z 9 III 1919 przydzielony do dyspozycji dowódcy Okręgu Zachodniego. Od 15 V 1919 kolejny przydział do Komendy Łączności Wojsk Wielkopolskich. Rozkazem Dowództwa Głównego z 31 V 1919 przeniesiony z Komendy Łączności do I baonu telegraficznego. W wojnie 1920 r. nie uczestniczył. W 1920 r. zweryfikowany w stopniu kapitana wojsk łączności ze starszeństwem od 1 VI 1919.

W latach 20-tych mieszkał w Wilkowie (gm. Duszniki, pow. szamotulski).

W latach 30–tych mieszkał i pracował w Strzyżewicach, gdzie był kierownikiem i nauczycielem Publicznej Szkoły Powszechnej. W wyborach do senatu 15 IX 1935 wybrany z-cą senatora z woj. poznańskiego. Aktywnie działał w organizacjach kombatanckich. Był prezesem koła Leszno i delegatem powiatowym Związku Weteranów Powstań Narodowych RP. W lutym 1938 r. został delegatem powiatowym Związku Powstańców Wlkp. W wyniku kampanii wrześniowej 1939 r. znalazł się w niewoli niemieckiej.
Zmarł w obozie jenieckim Woldenberg (Dobiegniew), już po wyzwoleniu obozu 17 IV 1945. edytowano według wspomnień rodziny:
Zmarł w obozie Luckenwalde w okolicach Berlina.

Pochowany na cmentarzu w Strzyżewicach.

autor: Jarosław Wawrzyniak